368/8 - ثواب الاعمال :⁽¹¹⁰⁰⁾ 
ابن المتوكل : عن محمد العطار، عن الاشعرى ، عن ابن يزيد عن محمد بن منصور، عن رجل ، عن شريك يرفعه قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : اذا كان يوم القيامة جاءت فاطمة صلوات الله عليها فى لمة من نسائها فيقال لها: ادخلى الجنة ! فتقول : لا اءدخل حتى اءعلم ما صنع بولدى من بعدى ؟ فيقال لها: انظرى فى قلب القيامة . فتنظر الى الحسين صلوات الله عليه قائما و ليس عليه راءس ، فتصرخ صرخة و اءصرخ لصراخها و تصرخ الملائكة لصراخنا، فيغضب الله عزوجل لنا عند ذلك فياءمر نارا يقال لها: هبهب قد اوقد عليها اءلف عام حتى اسودت لا يدخلها روح اءبدا و لا يخرج منها غم اءبدا، فيقال لها: التقطى قتلة الحسين صلوات الله عليه و حملة القرآن فتلتقطهم .
فاذا صاروا فى حوصلتها، صهلت و صهلوا بها، و شهقت و شهقوا بها، و زفرت و زفروا بها، فينطقون باءلسنة ذلقة طلقة : يا ربنا اءوجبت لنا النار قبل عبدة الاوثان ؟ فياءتيهم الجواب عن الله عزوجل اءن : من علم ليس كمن لا يعلم
ايضاح :  
اللمة بضم اللام و فتح الميم المخففة الجماعة ، و قال الجوهرى : لمة الرجل تريه و شكله ، و الهاء عوض و اللمة الاصحاب (ما) بين الثلاثة الى العشرة انتهى . و المراد بحملة القرآن الذين ضيعوه و حرفوه
ترجمه :
و نيز در ثواب الاعمال از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت شده است :
هنگامى كه قيامت برپا شود فاطمه زهرا در حالى وارد صحراى محشر مى شود كه گروهى از زنان شيعيان در اطراف آن بانو خواهند بود. و به حضرت زهرا گفته مى شود: داخل بهشت شو! وى مى فرمايد: وارد بهشت نمى شوم تا بدانم بعد از من با فرزندانم چه عملى انجام داده اند. به آن حضرت مى گويند: در ميان جمعيت قيامت نگاه كن . وقتى نظر كند امام حسين عليه السلام را خواهد ديد كه با بدن بى سر ايستاده است ! زهرا فريادى مى زند كه من به واسطه فرياد او فرياد خواهم زد و عموم ملائكه نيز به فرياد مى آيند.
در چنين حالى است كه خداوند قهار به خاطر ما غضب مى كند و آتشى را كه مدت هزار سال افروخته اند تا سياه شده و آن را هبهب مى گويند و هرگز نسيمى هبهب مى گويند و هرگز نسيمى داخل آن نشده دستور مى دهد تا قاتلين امام حسين و آن افرادى را كه حامل قرآن و تارك اهل بيت پيغمبر بوده اند بربايد. وقتى داخل آتش شوند آتش نعره اى مى زند و آنان ناله و زارى مى نمايند، آتش مى خروشد و آنان هم به خروش مى آيند، آتش زبانه مى كشد و ايشان به زبان فصيح مى گويند: پروردگارا! به چه علت آتش را قبل از بت پرستان به ما مسلط كرده اى ؟!
خطاب مى رسد: كسى كه از روى جهالت عملى را انجام دهد با آن كسى كه بداند و عملى را انجام دهد، فرق دارد.
369/9 - ثواب الاعمال :⁽¹¹⁰¹⁾ 
ابن البرقى عن اءبيه ، عن جده ، عن اءبيه (عن ) محمد بن خالد يرفعه الى عنبسة الطائى ، عن اءبى خير، عن على بن اءبى طالب عليه السلام قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : يمثل لفاطمة عليهاالسلام راءس الحسين عليه السلام متشحطا بدمه فتصيح : واولداه ! واثمرة فؤ اداه ! فتصعق الملائكة لصيحة فاطمة عليهاالسلام و ينادى اءهل القيامة : قتل الله قاتل ولدك يا فاطمة .
قال : فيقول الله عزوجل : ذلك اءفعل به و بشيعته و اءحبائه و اءتباعه و ان فاطمة عليهاالسلام فى ذلك اليوم على ناقة من نوق الجنة مدبجة الجنبين ، واضحة الخدين شهلاء العينين ، راءسها من الذهب المصفى (و) اءعناقها من المسك و العنبر، خطامها من الزبرجد الاخضر، رحائلها در مفضض ‍ بالجوهر، على الناقة هودج غشاؤ ها من نورالله ، و حشوها من رحمة الله ، خطامها فرسخ من فراسخ الدنيا يحف بهودجها سبعون اءلف ملك بالتسبيح و التحميد و التهليل و التكبير و الثناء على رب العالمين .
ثم ينادى مناد من بطنان العرش : يا اءهل القيامة غضوا اءبصاركم فهذه فاطمة بنت محمد رسول الله صلى الله عليه و آله تمر على الصراط، فتمر فاطمة عليهاالسلام و شيعتها على الصراط كالبرق الخاطف .
قال النبى صلى الله عليه و آله : و يلقى اءعداءها ذريتها فى جهنم .
توضيح : ذلك اءفعل به اءى بالحسين عليه السلام اءقتل قاتليه و قاتلى شيعته و اءحبائه ، و يحتمل ارجاع الضمائر جميعا الى القاتل و قال الجوهرى : الشهلة فى العين اءن يشوب سوادها زرقة ، و عين شهلاء قوله صلى الله عليه و آله : رحائلها الاصواب رحالها جمع رحل و كاءنه جمع رحالة ككتابة و هى السرج
ترجمه :
و نيز در ثواب الاعمال از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت شده است :
هنگامى كه روز قيامت فرا رسد سر مبارك و غرقه به خون امام حسين عليه السلام در نظر زهرا جلوه گر خواهد شد. وقتى نظر فاطمه به سر بريده امام حسين بيفتد فرياد مى زند:
اى فرزند مظلوم من ! اى ميوه قلب محزون من ! به جهت ناله و فرياد زهراست كه ملائكه مدهوش مى شوند و اهل محشر عموما فرياد مى زنند و مى گويند:
اى فاطمه ! خداوند قاتلين فرزندت حسين را بكشد!!
در اين حال از طرف پروردگار ندا مى رسد: من اين عمل را انجام مى دهم و از قاتلين حسين و پيروان و دوستان آنان انتقام خواهم كشيد.
فاطمه زهرا در آن روز بر يكى از ناقه هاى بهشتى سوار است كه : پهلوهاى آن به وسيله حريرهاى بهشتى زينت شده ، صورت آن زيبا، چشمانش شهلا، سرش از طلا، گردنش از مشك و عنبر، مهارش از زبرجد سبز، جهازش از مرواريد كه با جوهر زينت شده باشد، خواهد بود!
بر پشت آن ناقه هودجى نصب شده كه پرده اش از نور خداوند، ميان آن پر از رحمت پروردگار، بلندى مهار آن به قدر يك فرسخ از فرسخهاى دنيا خواهد بود.
تعداد هفتاد هزار ملك اطراف هودج آن بانو را احاطه خواهند كرد كه به تسبيح و تهليل و تكبير حضرت پروردگار مشغول خواهند بود.
آنگاه از طرف خداوند رئوف منادى ندا مى كند: اى اهل قيامت ! چشمان خود را ببنديد تا فاطمه دختر حضرت محمد صلى الله عليه و آله از صراط عبور نمايد.
پس از آن بانوى معظمه شيعيان و دوستانش مانند برق جهنده از صراط مى گذرند. ولى آن حضرت دشمنان ذريه خود را به دوزخ خواهد انداخت .
370/10 - المناقب :⁽¹¹⁰²⁾ 
السمعانى فى الرسالة القوامية و الزعفرانى فى فضائل الصحابة و الاشنهى فى اعتقاد اءهل السنة و العكبرى فى الابانة و اءحمد فى الفضائل و ابن المؤ ذن فى الاربعين باءسانيدهم عن الشعبى ، عن اءبى جحيفة و عن ابن عباس و الاصبغ ، عن اءبى اءيوب ، و قد روى حفص بن غياث ، عن القزوينى ، عن عطاء عن اءبى هريرة كلهم عن النبى صلى الله عليه و آله قال : اذا كان يوم القيامة و وقف الخلائق بين يدى الله تعالى نادى مناد من وراء الحجاب : اءيها الناس غضوا اءبصاركم و نكسوا رؤ وسكم ، فان فاطمة بنت محمد صلى الله عليه و آله تجوز على الصراط. و فى حديث اءبى اءيوب : فتمر معها سبعون جارية من الحور العين كالبرق اللامع .⁽¹¹⁰³⁾
371/1 - امالى المفيد:⁽¹¹⁰⁴⁾ 
الصدوق ، عن اءبيه ، عن على ، عن اءبيه ، عن ابن ابى عمير، عن اءبان بن عثمان ، عن اءبى عبدالله عليه السلام قال : اذا كان يوم القيامة جمع الله الاولين و الاخرين فى صعيد واحد فينادى مناد: غضوا اءبصاركم و نكسوا رؤ وسكم حتى تجوز فاطمة بنت محمد صلى الله عليه و آله الصراط.
قال : فتغض الخلائق اءبصارهم فتاءتى فاطمة عليهاالسلام على نجيب من نجيب الجنة يشيعها سبعون اءلف ملك ، فتقف موقفا شريفا من مواقف القيامة ، ثم تنزل عن نجيبها فتاءخذ قميص الحسين بن على عليه السلام بيدها مضمخا بدمه و تقول : يا رب هذا قميص ولدى و قد علمت ما صنع به . فياءتيها النداء من قبل الله عزوجل : يا فاطمة لك عندى الرضا. فتقول : يا رب انتصر لى من قاتله . فياءمر الله تعالى عنقا من النار فنخرج من جهنم فتلتقط قتلة الحسين بن على عليه السلام كما يلتقط الطير الحب ، ثم يعود العنق بهم الى النار فيعذبون فيها باءنواع العذاب ثم تركب فاطمة عليهاالسلام نجيبها حتى تدخل الجنة و معها الملائكة المشيعون لها و ذريتها بين يديها و اءولياؤ هم من الناس عن يمينها و شمالها
بيان : قال الجرزى فيه يخرج عنق من النار اءى طائفة منها
ترجمه :
شيخ مفيد در امالى خود از امام صادق عليه السلام روايت كرده :
روز قيامت كه فرا رسد خداوند توانا خلق اولين و آخرى را در يك زمين جمع مى كند.
آنگاه منادى ندا مى نمايد: چشمان خود را ببنديد و سرهاى خود را به زير افكنيد تا فاطمه دختر حضرت محمد صلى الله عليه و آله عبور كند. مردم چشمان خود را مى بندند و حضرت فاطمه در حالى كه بر يكى از ناقه هاى بهشتى سوار است مى آيد و تعداد هفتاد هزار ملك آن بانوى باعظمت را مشايعت مى نمايند. آنگاه حضرتش در يكى از مكانهاى شريف قيامت توقف مى كند و پيراهن خون آلود حضرت امام حسين را به دست مى گيرد و مى گويد:
بارخدايا! اين پيراهن فرزند من حسين است ، تو مى دانى با او چه عملى انجام دادند.
پس از آن طرف خداوند رئوف خطاب مى رسد: من هر عملى كه موجب خوشنودى تو باشد انجام خواهم داد. حضرت زهراى اطهر خواهد گفت :
پروردگارا انتقام مرا از قاتلين فرزندم بگير! خداوند قهار دستور مى دهد: گروهى از آتش جهنم بيرون مى آيند و كشندگان امام حسين را نظير مرغى كه دانه برچيند از صحراى محشر مى ربايند و به طرف دوزخ بازمى گردند و آنان را دچار انواع عذاب مى نمايد.
سپس فاطمه اطهر بر ناقه خويشتن سوار و داخل بهشت مى گردد. آن ملائكه اى كه حضرت فاطمه را مشايعت مى كردند و فرزندان بزرگوار آن حضرت نزد آن بانو خواهند بود و دوستان ايشان طرف راست و چپ آنان قرار مى گيرند.
372/12 - تفسير فرات الكوفى :⁽¹¹⁰⁵⁾ 
اءبوالقاسم العلوى الحسنى معنعنا، عن ابن عباس : اذا كان يوم القيامة نادى مناد: يا معشر الخلائق غضوا اءبصاركم حتى تمر فاطمة بنت محمد صلى الله عليه و آله فتكون اءول من تكسى و يستقبلها من الفردوس اثنتا عشرة اءلف حوراء لم يستقبلوا اءحدا قبلها و لا اءحدا بعدها، على نجائب من ياقوت اءجنحتها و اءزمته اللؤ لؤ ، عليها رحائل من در على كل رحالة منها نمرة من سندس ، و ركائبها زبرجد، فيجوزون بها الصراط حتى ينتهون بها الى الفردوس فيتباشر بها اءهل الجنان .
و فى بطنان الفردوس قصور بيض ، و قصور صفر، من لؤ لؤ ة من غرز واحد و ان فى القصور البيض لسبعين اءلف دار منازل محمد و آله صلوات الله عليهم و ان فى القصور الصفر لسبعين اءلف دار مساكن ابراهيم و آله عليهم السلام فتجلس على كرسى من نور فيجلسون حولها و يبعث اليها ملك لم يبعث الى اءحد قبلها و لا يبعث الى اءحد بعدها فيقول : ان ربك يقرئك السلام ، و يقول : سلينى اعطك . فتقول : قد اءتم على نعمته و هناءنى كرامته ، و اءباحنى جنته اءساءله ولدى و ذريتى و من ودهم ، فيعطيها الله ذريتها و ولدها و من ودهم لها و حفظهم فيها، فيقول : الحمدلله الذى اءذهب عنا الحزن و اءقر بعينى .
قال جعفر: كان اءبى يقول : كان ابن عباس اذا ذكر هذا الحديث تلا هذه الاية : (و الذين امنوا و اتبعتهم ذريتهم بايمان اءلحقنا بهم ذريتهم ) ⁽¹¹⁰⁶⁾
تبيين :  
قال الفيروزآبادى : النمرقة مثلثة الوسادة الصغيرة اءو الميثرة اءو الطنفسه فوق الرحل ، و قال الجزرى : فيه ينادى مناد من بطنان العرش اءى من وسطه ، و قيل من اءصله ، و قيل : البطنان جمع بطن و هو الغامض من الارض يريد من دواخل العرش انتهى ، قوله من غرز واحد اءى من محل واحد من قولهم غرزت الشى ء بالابرة
ترجمه :
فرات بن ابراهيم كوفى در تفسيرش از ابن عباس رحمه الله روايت كرده :
زمانى كه روز قيامت به پا شود، منادى ندا مى كند:
اى مردم ! چشمان خود را ببنديد تا فاطمه دختر محمد صلى الله عليه و آله عبور كند، فاطمه اولين كسى است كه دوازده هزار حوريه از فردوس او را استقبال خواهند كرد. آنان احدى را قبل از فاطمه و بعد از آن بانو استقبال نكرده و نخواهند كرد. آن حوريه ها بر ناقه هايى سوارند كه بالهاى آن از ياقوت ، مهار آنها از لؤ لؤ و رحل هايى از در بر پشت آنهاست كه بر هر يك از آنها بالشى از سندس قرار دارد و ركاب هاى آنها زبرجد است . آنان از صراط مى گذرند تا فاطمه زهرا را وارد فردوس مى نمايند و اهل بهشت با آن بانو ملاقات خواهند كرد.
در وسط فردوس قصرهاى سفيد و زردى است از لؤ لؤ كه در يك محل مى باشد. در آن قصرهاى سفيد هفتاد هزار خانه است كه منزل حضرت محمد و آل طاهر آن بزرگوار است .
در آن قصرهاى زرد هفتاد هزار خانه است كه مسكن حضرت ابراهيم و آل آن حضرت عليهم السلام خواهد بود.
فاطمه زهرا بالاى مسندى از نور مى نشيند و ايشان در اطرافش ‍ مى نشينند.
آنگاه ملكى نزد آن بانو فرستاده مى شود كه قبل از آن حضرت و بعد از او نزد كسى فرستاده نشده و نخواهد شد.
آن ملك به فاطمه مى گويد: پروردگارت به تو سلام مى رساند و مى فرمايد: آنچه را كه مى خواهى از من بخواه تا به تو عطا كنم .
حضرت فاطمه مى گويد: خداوند رئوف نعمت خود را براى من تمام و بهشت خود را براى من مباح نموده است .
من از خداوند مى خواهم كه فرزندان و ذريه من و افرادى كه ايشان را دوست داشته اند به من عطا فرمايد، خداوند منان ذريه و فرزندان و آن اشخاصى را كه فرزندان فاطمه را براى خاطر آن حضرت حفظ كرده باشند، به آن حضرت عطا مى فرمايد.
سپس آن بانوى معظمه مى گويد: سپاس آن خداوندى را كه غم و اندوه مرا برطرف و چشم مرا روشن كرد.
راوى مى گويد: هرگاه ابن عباس اين حديث را نقل مى كرد اين آيه را تلاوت مى نمود:
(و الذين آمنوا و اتبعتهم ذريتهم بايمان اءلحقنا بهم ذريتهم ) ⁽¹¹⁰⁷⁾
373/13 - تفسير فرات :⁽¹¹⁰⁸⁾ 
سليمان بن محمد معنعنا عن ابن عباس قال : سمعت اءميرالمؤ منين على بن ابى طالب عليه السلام (يقول ) دخل رسول الله صلى الله عليه و آله ذات ويم على فاطمة و هى حزينة ، فقال لها: ما حزنك يا بنية ؟ قالت : يا اءبة ذكرت المحشر و وقوف الناس عراة يوم القيامة . قال : يا بنية انه ليوم عظيم ولكن قد اءخبرنى جبرئيل عن الله عزوجل اءنه قال : من تنشق الارض يوم القيامة اءنا ثم اءبى ابراهيم ثم بعلك على بن اءبى طالب .
ثم يبعث الله اليك جبرئيل فى سبعين اءلف ملك فيضرب على قبرك سبع قباب من نور ثم ياءتيك اسرافيل بثلاث حلل من نور فيقف عند راءسك فينادينك : يا فاطمة بنت محمد! قومى الى محشرك ! فتقومين آمنة روعتك ، مستورة عورتك ، فيناولك اسرافيل الحلل فتلبسينها و ياءتيك زوقائيل بنجيبة من نور، زمامها من لؤ لؤ رطب عليها محفة من ذهب ، فتركبينها و يقود زوقائيل بزمامها، و بين يديك سبعون اءلف ملك باءيديهم اءلوية التسبيح .
فاذا جد بك السير استقبلتك سبعون اءلف حوراء، يستبشرون بالنظر اليك بيد كل واحدة منهن مجمرة من نور يسطع ريح العود من غير نار، و عليهن اءكاليل الجوهر المرصع بالزبرجد الاخضر. فيسرن عن يمينك ، فاذا سرت مثل الذى سرت من قبرك الى اءن لقينك ، استقبلتك مريم بنت عمران ، فى مثل من معك من الحور فتسلم عليك و تسير هى و من معها عن يسارك .
ثم تستقبلك اءمك خديجة بنت خويلد اءول المؤ منات بالله و رسوله ، و معها سبعون اءلف ملك باءيديهم اءلوية التكبير فاذا قربت من الجمع استقبلتك حواء فى سبعين اءلف حوراء و معها آسية بنت مزاحم فتسير هى و من معها معك .
فاذا توسطت الجمع ، و ذلك اءن الله يجمع الخلائق فى صعيد واحد، فيستوى بهم الاقدام ثم ينادى مناد من تحت العرش يسمع الخلائق : غضوا اءبصاركم حتى تجوز فاطمة الصديقة بنت محمد و من معها، فلا ينظر اليك يومئذ الا ابراهيم خليل الرحمن صلوات الله و سلامه عليه و على بن ابى طالب ، و يطلب آدم حوا فيراها مع امك خديجة اءمامك .
ثم ينصب لك منبر من النور فيه سبع مراقى بين المرقاة الى المرقاة صفوف الملائكة ، باءيديهم اءلوية النور، و يصطف الحور العين عن يمين المنبر و عن يساره و اءقرب النساء معك عن يسارك حواء و آسية فاذا صرت فى اءعلى المنبر اءتاك جبرئيل عليه السلام فيقول لك : يا فاطمة سلى حاجتك . فتقولين : يا رب اءرنى الحسن و الحسين فياءتيانك و اءوداج الحسين تشخب دما، و هو يقول : يا رب خذ لى اليوم حقى ممن ظلمنى .
فيغضب عند ذلك الجليل ، و يغضب لغضبه جهنم و الملائكة اءجمعون ، فتزفر جهنم عند ذلك زفرة ثم يخرج فوج من النار و يلتقط قتلة الحسين و اءبناءهم و يقولون : يا رب انا لم نحضر الحسين . فيقول الله لزبانية جهنم : خذوهم بسيماهم بزرقة الاعين و سواد الوجوه ، خذوا بنواصيهم فاءلقوهم فى الدرك الاسفل من النار فانهم كانوا اءشد على اءولياء الحسين من آبائهم الذين حاربوا الحسين فقتلوه .
ثم يقول جبرئيل عليه السلام : يا فاطمة سلى حاجتك . فتقولين : يا رب شيعتى . فيقول الله عزوجل : قد غفرت لهم . فتقولين : يا رب شيعة ولدى . فيقول الله : قد غفرت لهم فتقولين : يا رب شيعة شيعتى . فيقول الله : انطلقى فمن عتصم بك فهو معك فى الجنة . فعند ذلك يود الخلائق اءنهم كانوا فاطميين فتسيرين و معك شيعتك ، و شيعة ولدك ، و شيعة اءميرالمؤ منين آمنة روعاتهم مستورة عوراتهم ، قد ذهبت عنهم الشدائد، و سهلت لهم الموارد، يخاف الناس و هم لا يخافون ، و يظماء الناس و هم لا يظماءون .
فاذا بلغت باب الجنة ، تلقتك اثنتاعشر اءلف حوراء، لم يلتقين اءحدا قبلك و لا يتلقين اءحدا كان بعدك . باءيديهم حراب من نور، على نجائب من نور رحائلها من الذهب الاصفر و الياقوت ، اءزمتها من لؤ لؤ رطب ، على كل نجيب نمرقة من سندس منضود.
فاذا دخلت الجنة تباشر بك اءهلها، و وضع لشيعتك موائد من جوهر على اءعمدة من نور، فياءكلون منها و الناس فى الحساب ، و هم فيما اشتهت اءنفسهم خالدون و اذا استقر اءولياءالله فى الجنة زارك آدم و من دونه من النبيين و ان فى بطنان الفردوس لؤ لؤ ءتان من عرق واحد لؤ لؤ ءة بيضاء و لؤ لؤ ة صفراء فيها قصور و دور فى كل واحدة سبعون اءلف دار فالبيضاء منازل لنا و لشيعتنا، و الصفراء منازل لابراهيم و آل ابراهيم صلوات الله عليهم اءجمعين .
قالت : يا اءبة فما كنت اءن اءرى يومك و لا اءبقى بعدك . قال : يا ابنتى لقد اءخبرنى جبرئيل عن الله عزوجل اءنك اءول من تلحقنى من اءهل بيتى فالويل كله لمن ظلمك ، و الفوز العظيم لمن نصرك .
قال عطاء: كان ابن عباس اذا ذكر هذا الحديث تلا هذه الاية : (و الذين آمنوا و اتبعتهم ذريتهم بايمان اءلحقنا بهم ذريتهم و ما اءلتناهم من عملهم من شى ء كل امرى بما كسب رهين ) ⁽¹¹⁰⁹⁾
بيان : و ما اءلتناهم اءى و مانقصناهم .
ترجمه :
در تفسير فرات كوفى از على عليه السلام روايت شده است كه فرمود:
روزى پيامبر گرامى اسلام نزد حضرت زهرا رفت و آن بانو را محزون يافت . به فاطمه فرمود:
دختر عزيز من ! سبب غم و اندوه تو چيست ؟
فاطمه گفت : روز محشر و برهنگى مردم به خاطرم آمد.
رسول خدا فرمود: آرى آن روز روز بسيار بزرگى است . ولى جبرئيل از طرف خداوند رئوف به من خبر داد:
هنگامى كه در آن روز زمين شكافته شود، اول كسى كه از زمين خارج شود من هستم ، بعد از من ابراهيم خليل ، بعد از او شوهر تو على بن ابى طالب ، آنگاه خداوند مهربان جبرئيل را با هفتاد هزار ملك نزد قبر تو خواهد فرستاد، بر قبر تو هفت قبه نور نصب خواهد شد، اسرافيل سه حله نور براى تو مى آورد و نزد سر تو توقف مى كند و صدا مى زند:
اى دختر حضرت محمد بيا و به صحراى محشر! تو در حالى از قبر بيرون مى آيى كه بدنت پوشيده باشد و از خوف آن روز در امان خواهى بود، اسرافيل آن حله ها را به تو مى دهد و تو آنها را مى پوشى ، آنگاه ملكى كه او را زوقائيل مى گويند ناقه اى براى تو مى آورد كه مهار آن از مرواريد و كجاوه اى از طلا بر پشت آن نصب شده باشد. تو بر آن ناقه سوار مى شوى و زوقائيل در حالى كه در پيش تو هفتاد هزار ملك باشد و علم هاى تسبيح در دست داشته باشند مهار آن را خواهند كشيد. هنگامى كه حركت كنى تعداد هفتاد هزار ملك به استقبال تو مى آيند و از نظركردن به تو خوشحال مى شوند، هر يك از آنان منقلى از نور بدون آتش در كف دارند كه عود از آن ساطع مى شود، هر يك از ايشان تاجى مرصع از زبرجد بر سر خواهد داشت ، آنان در طرف راست تو خواهند بود.
و چون مقدارى از راه را طى كنى ، مريم بنت عمران با هفتاد هزار حوريه به استقبال تو مى آيند و بر تو سلام مى كنند و در طرف چپ تو خواهند بود.
آنگاه مادرت خديجه دختر خويلد كه در ميان زنان عالم اول كسى است كه به خداوند و رسول ايمان آورده است ، با هفتاد هزار ملك كه علم هاى تكبير در دست دارند به استقبال تو مى آيند. پس از آنكه نزديك محشر رسيدى ت حوا با هفتاد هزار ملك و آسيه زن فرعون به استقبال تو خواهند آمد و با تو حركت مى نمايند. هنگامى كه وارد صحراى محشر شوى منادى از زير عرش ندايى مى كند كه خلايق عموما مى شنوند و مى گويد:
چشمان خود را ببنديد تا فاطمه دختر محمد صلى الله عليه و آله و اين زنان مطهره كه با او مى باشند عبور نمايند! در آن روز غير از ابراهيم و شوهرت على بن ابى طالب كسى به تو نظر نخواهد كرد.
سپس آدم حوا را طلب مى كند و با مادرت خديجه نزد تو مى آيند.
آنگاه منبرى براى تو نصب مى شود كه هفت پايه داشته باشد، در ميان هر پايه تا پايه ديگرى صفهايى از ملائكه ايستاده اند، علمهايى از نور در دست خواهند داشت .
حوريه ها در طرف چپ و راست منبر تو صف مى كشند. نزديكترين زنان از طرف چپ به تو حوا و آسيه خواهند بود. هنگامى كه بر فراز منبر روى ، جبرئيل از طرف خداوند سبحان نزد تو مى آيد و مى گويد:
اى فاطمه ! حاجت خويشتن را بخواه ! تو خواهى گفت : پروردگارا! حسن و حسينم را به من نشان بده ! حسنين در حالى نزد تو مى آيند كه خون از رگهاى گردن حسين فرو مى ريزد.
حسين مى گويد: بارخدايا! امروز حق مرا از آن افرادى كه به من ظلم و ستم كردند بگير.
در همين زمان است كه درياى غضب حضرت پروردگار به جوش مى آيد، براى غضب خداوند است كه ملائكه و جهنم نيز به خروش مى آيند. جهنم نعره مى زند و زبانه مى كشد و به صحراى محشر مى آيد. آنگاه قاتلين حسين را با فرزندان و فرزندان آنان مى ربايد. ايشان مى گويند:
پروردگارا! ما كه در زمان قتل حسين خلق نشده بوديم ؟! خداوند قهار به زبانه آتش دستور مى دهد؛ اين گونه افراد را كه چشمشان كبود و صورتشان سياه است بگيريد! موهاى جلوى سر ايشان را بگيريد و بكشيد و به صورت در طبقات پايين جهنم بيفكنيد! زيرا سختگيرى ايشان بر دوستان حسين از جنگيدن پدرانشان با خود حسين شديدتر بوده است .
پس از اين جريان جبرئيل به تو مى گويد: حاجت خود را بخواه ! تو مى گويى : پروردگارا! من شيعيان خود را مى خواهم . خداوند رئوف مى فرمايد: من گناه آنان را آمرزيدم . تو مى گويى : بارخدايا! من شيعيان خود و دوستان ايشان را مى خواهم .
خداوند سبحان مى فرمايد: برو هر كدام از آنان را كه دست به دامن تو شود، او را وارد بهشت كن !
در آن روز عموم خلايق آرزو مى كنند: كاش از شيعيان و دوستان فاطمه بودند!
آنگاه تو با شيعيان و دوستان و فرزندان خويشتن و شيعيان على در حالى حركت مى كنيد كه خوف و بيم آنان برطرف شده باشد، عورت هاى ايشان پوشيده شده ، سختى هاى قيامت بر ايشان آسان مى شود و از هول و ترسهاى قيامت به آسانى خواهند گذشت ، در آن روز مردم عموما دچار ترس مى شوند ولى ايشان نمى ترسند، مردم عموما در آن روز تشنه اند ولى ايشان سيراب خواهند بود.
آن زمان كه نزديك در بهشت مى رسى تعداد دوازده هزار حوريه به استقبال تو مى شتابند، آن حوريه ها قبل از تو از كسى استقبال ننموده اند: ظرفهايى از نور در دست دارند، و بر ناقه هايى از نور سوارند كه جهاز آنها از طلاى زرد و ياقوت خواهد بود. مهار آنها از مرواريد تازه ، ركاب آنها از زبرجد سبز، در ميان جهاز هر ناقه اى يك بالش از سندس و استبرق بهشتى مى باشد.
و چون وارد بهشت شوى عموم اهل بهشت مسرور و خوشحال مى شوند و به يكديگر بشارت مى دهند.
براى شيعيان تو خانه هايى از جواهر الوان بر فراز ستونهايى از نور نصب مى نمايند، آنان در آن هنگامه اى كه مردم مشغول حساب باشند از آن خانه ها غذا مى خورند، شيعيان تو وقتى داخل شوند دائما به نعمت هاى بهشتى متنعم خواهند بود. عموم پيامبران از آدم تا خاتم به زيارت تو مى آيند.
دو مرواريد هست كه از يك رشته به وجود آمده اند، يكى از آنها سفيد و ديگرى زردرنگ است ، در هر يك از آنها هفتاد هزار قصر و در هر قصرى هفتاد هزار خانه مى باشد.
آن قصرهاى سفيد منزل ما و شيعيان خواهند بود، قصرهاى زرد منزل ابراهيم و آل ابراهيم است .
فاطمه عليهاالسلام گفت : پدرجان ! من نمى توانم مرگ تو را ببينم و بعد از تو زنده بمانم .
پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: جبرئيل از طرف خداوند رئوف به من خبر داده : اول كسى كه از اهل بيت به من ملحق مى شود تو خواهى بود. واى بر آن كسى كه در حق تو ظلم كند.
رستگارى از آن شخصى است كه تو را يارى نمايد.
باب نهم : اولاد و ذريه حضرت فاطمه عليهاالسلام وفضل آنها و اينكه فرزندان رسول خدا صلى الله عليه و آله هستند
374/1 - وجدت فى بعض كتب المناقب : 
اءخبرنا على بن اءحمد العاصمى عن اسماعيل بن اءحمد البيهقى ، عن اءبيه اءحمد بن الحسين ، عن اءبى عبدالله الحافظ، عن اءبى محمد الخراسانى ، عن اءبى بكر بن اءبى العوام ، عن اءبيه ، عن حريز بن عبدالحميد عن شيبة بن نعامة ، عن فاطمة بنت الحسين ، عن فاطمة الكبرى قالت : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : كل بنى ام ينتمون الى عصبتهم الا ولد فاطمة ، فانى اءنا اءبوهم و عصبتهم .
و اءخبرنا اءبوالحسن بن بشران العدل ببغداد، عن اءبى عمرو بن السماك عن حنبل بن اسحاق عن داود بن عمرو، عن صالح بن موسى ، عن عاصم بن بهذلة عن يحيى بن يعمر العامرى قال : بعث الى الحجاج فقال : يا يحيى اءنت الذى تزعم اءن ولد على من فاطمة ولد رسول الله صلى الله عليه و آله ؟ قلت له : ان اءمنتنى تكلمت . قال : فاءنت آمن . قلت له : نعم اءقراء عليك كتاب الله ان الله يقول : (و وهبنا له اسحق و يعقوب كلا هدينا - الى اءن قال : - و زكريا و يحيى و عيسى و الياس كل من الصالحين )⁽¹¹¹⁰⁾ و عيسى كلمة الله و روحه اءلقاها الى العذراء البتول ، و قد نسبه الله تعالى الى ابراهيم عليه السلام .
قال : ما دعاك الى نشر هذا و ذكره ؟ قلت : ما استوجب الله عزوجل على اءهل العلم فى علمهم (لتبيننه للناس و لا تكتمونه )⁽¹¹¹¹⁾ الاية قال : صدقت و لا تعودن لذكر هذا و لا نشره .
و جاء الحديث مرسلا اءطول من هذا، عن عامر الشعبى اءنه قال : بعث الى الحجاج ذات ليلة فخشيت فقمت فتوضاءت و اءوصيت ثم دخلت عليه فنظرت فاذا منشور و السيف مسلول ، فسلمت عليه فرد على السلام فقال : لا تخف فقد اءمنتك الليلة و غدا الى الظهر. و اءجلسنى عنده ثم اءشار فاتى برجل مقيد بالكبول و الاغلال فوضعوه بين يديه فقال : ان هذا الشيخ يقول : ان الحسن و الحسين كانا ابنى رسول الله صلى الله عليه و آله لياءتينى بحجة من القرآن و الا لاضربن عنقه .
فقلت : يجب اءن تحل قيده فانه اذا احتج فانه لا محالة يذهب و ان لم يحتج فان السيف لا يقطع هذا الحديد. فحلوا قيوده و كبوله فنظرت فاذا هو سعيد بن جبير فحزنت بذلك و قلت : كيف يجد حجة على ذلك من القرآن . فقال له الحجاج : ائتنى بحجة من القرآن على ما ادعيت و الا اءضرب عنقك . فقال له : انتظر! فسكت ساعة ثم قال له مثل ذلك فقال : انتظر! فسكت ساعة ثم قال له مثل ذلك فقال : اءعوذ بالله من الشيطان الرجيم بسم الله الرحمن الرحيم . ثم قال : (و وهبنا له اسحق و يعقوب - الى قومه - و كذلك نجزى المحسنين )⁽¹¹¹²⁾ ثم قال : ثم سكت و قال للحجاج : اقرء ما بعده ! فقراء: (و زكريا و يحيى و عيسى )⁽¹¹¹³⁾ فقال سعيد: كيف يليق ههنا عيسى ؟ قال : انه كان من ذريته . قال : ان كان عيسى من ذرية ابراهيم و لم يكن له اءب بل كان ابن ابنته فنسب اليه مع بعده ، فالحسن و الحسين اءولى اءن ينسبا الى رسول الله صلى الله عليه و آله مع قربهما منه . فاءمر له بعشرة دينار آلاف و اءمر باءن يحملوها معه الى داره و اءذن له فى الرجوع .
قال الشعبى : فلما اءصبحت قلت فى نفسى : قد وجب على اءن آتى هذا الشيخ منه معانى القرآن لانى كنت اءظن اءنى اءعرفها فاذا اءنا لا اءعرفها. فاءتيته فاذا هو فى المسجد و تلك الدنانير بين يديه يفرقها عشرا و يتصدق بها ثم قال : هذا كله ببركة الحسن و الحسين عليهماالسلام لئن كنا اءغممنا واحد لقد اءفرحنا اءلفا و اءرضينا الله و رسوله صلى الله عليه و آله
كتاب الدلائل لمحمد بن جرير الطبرى : 
عن ابراهيم بن اءحمد الطبرى عن محمد بن اءحمد القاضى التنوخى ، عن ابراهيم بن عبدالسلام ، عن عثمان بن اءبى شيبة ، عن جرير، عن شيبة بن نعامة ، عن فاطمة الصغرى ، عن فاطمة الكبرى قالت : قال النبى صلى الله عليه و آله : لكل نبى عصبة ينتمون اليه و ان فاطمة عصبتى التى تنتمى (الى )
ترجمه :
در بعضى از كتب مناقب يافتم كه پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود: فرزندان هر مادرى به پدر و خويشاوندان پدرى خود منسوب مى شوند غير از فرزندان فاطمه كه من پدر و خويشاوندان ايشان مى باشم .
يحيى بن يعمر عامرى مى گويد: حجاج بن يوسف مرا خواست و به من گفت : اى يحيى ! تو آن كسى هستى كه گمان مى كنى آن فرزندان على كه از فاطمه دارد فرزندان پيامبر اسلام هستند.
گفتم : اگر در امان باشم جواب تو را خواهم داد.
گفت : تو در امان هستى .
گفتم آرى ، اين آيه را كه مى خوانم اين مطلب را ثابت مى نمايد:
(و وهبنا له اسحاق و يعقوب كلا هدينا)⁽¹¹¹⁴⁾ تا آنجا كه مى فرمايد: (و زكريا و يحيى و عيسى و الياس كل من الصالحين ) ⁽¹¹¹⁵⁾
در صورتى كه عيسى روح الله است و خداوند او را به حضرت مريم عطا كرد و معذلك خداى عليم عيسى را به حضرت ابراهيم نسبت مى دهد و او از فرزندان ابراهيم به شمار مى آورد.
حجاج گفت : چه باعث شده كه تو اين موضوع را تبليغ نمايى ؟!
گفتم : خداوند بر اهل علم واجب كرده كه علم خود را نشر دهند، چنانكه در قرآن مجيد مى فرمايد:
(لتبيننه للناس و لا تكتمونه )⁽¹¹¹⁶⁾
حجاج گفت : راست مى گويى ولى در عين حال مبادا بعدا اين موضوع را تكرار نمايى و نشر دهى ؟!
اين حديث را عامر شعبى مفصلتر از اين نقل كرده ، چنانكه مى گويد: يك شب حجاج مرا خواست ، من وضو گرفتم و وصيت خود را كردم و نزد حجاج رفتم ، وقتى نگاه كردم ديدم سفره اى چرمى گسترده و شمشيرى برهنه نزد حجاج است . من سلام كردم و او جواب داد، آنگاه به من گفت : خائف مباش زيرا من تو را تا فردا ظهر امان داده ام .
پس از اينكه مرا نزد خود نشانيد، دستور داد تا مردى را آوردند كه وى را غل و زنجير كرده بودند و او را در مقابل حجاج قرار دادند.
حجاج گفت : اين پيرمرد مى گويد: حسن و حسين عليهماالسلام فرزندان پيغمبر خدايند، اگر براى اين مدعا دليلى از قرآن نياورد گردن او را خواهم زد.
من گفتم : پس بايد اين غل و زنجير را از گردن وى باز كرد، زيرا كه او آزاد خواهد شد، و اگر دليلى از قرآن نياورد و بخواهى گردن وى را بزنى شمشير اين غل و زنجير را قطع نمى كند. هنگامى كه غل و زنجير را از گردنش باز نمودند ديدم او سعيد بن جبير است . من فوق العاده محزون شدم و با خود گفتم : چگونه از قرآن دليل خواهد آورد؟!
حجاج به وى گفت : دليل خود را از قرآن بياور و الا گردن تو را خواهم زد.
سعيد بن جبير گفت : مهلتم بده . وى ساعتى صبر كرد و گفت : حجت و دليل خود را بياور! سعيد گفت : صبر كن . او ساعتى صبر كرد و گفت : دليل و برهان خويش را بياور! سعيد بن جبير گفت : اعوذ بالله من الشيطان الرجيم ، بسم الله الرحمن الرحيم (و وهبنا له اسحق و يعقوب ) ⁽¹¹¹⁷⁾ تا آنجا كه مى فرمايد: (و كذلك نجزى المحسنين ) ⁽¹¹¹⁸⁾ سعيد پس از خواندن اين آيه ساكت شد.
حجاج به وى گفت : ما بعد آيه را بخوان ! سعيد گفت : (و زكريا و يحيى و عيسى )⁽¹¹¹⁹⁾ آنگاه سعيد گفت : اى حجاج ! عيسى چه نسبتى به حضرت ابراهيم دارد؟
حجاج گفت : عيسى از فرزندان ابراهيم محسوب مى شود.
سعيد گفت : عيسى كه بدون پدر خلق شده و از نواده هاى دخترت حضرت ابراهيم به شمار مى رود، با اينكه فاصله بين عيسى و حضرت ابراهيم خيلى زياد است معذلك از فرزندان حضرت ابراهيم محسوب مى شود. پس ‍ حضرات حسنين عليهماالسلام با توجه به اينكه با رسول خدا چندان فاصله اى ندارند به طريق اولى فرزندان پيغمبر اكرم محسوب خواهند شد.
حجاج پس از اين گفتگوها مبلغ ده هزار اشرفى به سعيد بن جبير جايزه داد و دستور داد تا او را به خانه اش بازگردانيدند.
شعبى مى گويد: من با خود گفتم : بر من واجب است كه نزد اين مرد عالم يعنى سعيد بن جبير بروم و معانى قرآن را از او بياموزم ، زيرا من گمان مى كردم كه معانى قرآن را مى دانم ، ولى اكنون معلوم شد كه نمى دانم .
هنگامى كه متوجه سعيد بن جبير شدم ديدم كه وى در مسجد نشسته و آن اشرفى ها را در مقابل خود ريخته و پيوسته آنها را ده اشرفى صدقه مى دهد و مى گويد: اينها از بركت حسن و حسين عليهماالسلام است . اگر ما يك نفر (يعنى حجاج ) را ناراحت كرديم هزار نفر را براى پرداخت اين پولها خوشحال نموديم و خداوند و رسول را راضى نموديم .
در كتاب دلائل الامامه طبرى از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت مى كند كه فرمود: فرزندان هر پيغمبرى به خود او منسوب هستند، فاطمه فرزند من است كه به منسوب است .
375/2 - معانى الاخبار:⁽¹¹²⁰⁾ 
الحسين بن اءحمد العلوى و محمد بن على بن بشار معا، عن المظفر اءحمد القزوينى عن صالح بن اءحمد، عن الحسن بن زياد، عن صالح بن اءبى حماد عن الحسن بن موسى الوشاء البغدادى قال : كنت بخراسان مع على بن موسى الرضا عليهماالسلام فى مجلسه و زيد بن موسى حاضر و قد اءقبل على جماعة فى المجلس يفتخر عليهم و يقول ، نحن و نحن و اءبوالحسن عليه السلام مقبل على قوم يحدثهم .
فسمع مقالة زيد فالتفت اليه فقال : يا زيد اءغرك قول بقالى الكوفة ان فاطمة اءحصنت فرجها فحرم الله ذريتها على النار، والله ما ذلك الا للحسن و الحسين و ولد بطنها خاصة ، فاءما اءن يكون موسى بن جعفر عليهماالسلام يطيع الله ، و يصوم نهاره و يقوم ليله و تعصيه اءنت ثم تجيئان يوم القيامة سواء لانت اءعز على الله عزوجل منه ان على بن الحسين عليهماالسلام كان يقول : لمحسننا كفلان من الاجر و لمسيئنا ضعفان من العذاب .
و قال الحسن الوشاء: ثم التفت الى و قال : يا حسن كيف تقرؤ ون هذه الاية : (قال يا نوح انه ليس من اءهلك انه عمل صالح )⁽¹¹²¹⁾ فقلت : من الناس من يقرء انه عمل غيرصالح و منهم من يقرء: انه عمل غير صالح نفاه عن اءبيه . فقال عليه السلام : كلا لقد كان ابنه ، ولكن لما عصى الله عزوجل نفاه الله عن اءبيه ، كذا من كان منا لم يطع الله فليس منا و اءنت اذا اءطعت الله فاءنت منا اءهل البيت
ترجمه :
شيخ صدوق در معانى الاخبار از حسن بن موسى الوشاء روايت كرده : من در خراسان در مجلس حضرت رضا عليه السلام بودم ، زيد بن موسى (برادر حضرت رضا) هم در آن مجلس حضور داشت . زيد متوجه گروهى از اهل مجلس شد و گفت كه ما چنين و چنانيم .
حضرت رضا متوجه آن گروه شد و گفته زيد را شنيد، به وى فرمود:
اى زيد! آيا قول بقال هاى كوفه را كه مى گويند: فاطمه خويشتن را حفظ كرد و خداوند فرزندان او را به آتش جهنم حرام كرد، تو را مغرور نموده است ! به خداوند سوگند كه اين مطلب جز براى حسن و حسين عليهماالسلام و فرزندانى كه از رحم آن بانو متولد شده اند نخواهد بود.
آيا مى شود گفت حضرت موسى بن جعفر عليه السلام خداوند را اطاعت كند، روزه ها روزه دار و شبها به تهجد و شب زنده دارى و نماز شب مشغول باشد و تو معصيت خداوند را انجام دهى و فرداى قيامت نزد خداوند با او مساوى باشى و يا اينكه تو نزد خداوند عزيزتر باشى ؟! در صورتى كه حضرت على بن الحسين عليهماالسلام مى فرمايد: اجر نيكوكاران ما هر چه باشد عذاب گنهكاران ما دو برابر خواهد بود.
حسن مى گويد: حضرت رضا عليه السلام سپس متوجه من شد و فرمود:
اى حسن ! اين آيه را چگونه قرائت مى كنيد كه خداوند مى فرمايد:
قال يا نوح انه ليس من اهلك ، انه عمل غيرصالح
گفتم : بعضى از مردم مى خوانند: انه عمل (بفتح عين و لام و كسر ميم ) غيرصالح و بعضى مى خوانند: انه عمل (بفتح عين و ميم و دو پيش لام ) غيرصالح بنا به قرائت دوم پسر نوح را از پدرش ندانسته است .
حضرت رضا فرمود: ابدا اينطور نيست ، بلكه وى پسر حضرت نوح بود. ولى عصيان كرد خداوند او را از پدرش ندانست . همين طور هر كس از خاندان ما كه اطاعت از خداوند نكند از ما نخواهد بود. و تو اگر حضرت حق را اطاعت نمايى از ما اهل بيت خواهى بود.
376/3 - معانى الاخبار:⁽¹¹²²⁾ 
ابى ، عن سعد، عن البرقى ، عن اءبيه ، عن ابن اءبى عمير، عن جميل بن صالح ، عن محمد بن مروان قال : قلت لابى عبدالله عليه السلام : هل قال رسول الله صلى الله عليه و آله ان فاطمة اءحصنت فرجها فحرم الله ذريتها على النار؟ قال : نعم ، عنى بذلك الحسن و الحسين و زينب و ام كلثوم عليهم السلام
ترجمه :
شيخ صدوق رحمه الله از محمد بن مروان روايت كرده كه گفت :
به امام صادق عليه السلام گفتم : آيا اين سخن ان فاطمة اءحصنت ... الخ : همانا فاطمه عليهاالسلام عفت خود را حفظ كرد پس خداوند ذريه او را بر آتش حرام كرد، از سخنان رسول خداست ؟ امام صادق در جواب فرمود: بله ، و منظور از ذريه حضرت فاطمه ، حسن و حسين و زينب و ام كلثوم هستند.
337/4 - معانى الاخبار:⁽¹¹²³⁾ 
ابن الوليد، عن الصفار، عن ابن معروف ، عن ابن مهزيار، عن الوشاء، عن محمد بن القاسم بن الفضيل ، عن حماد بن عثمان قال : قلت لابى عبدالله عليه السلام : جعلت فداك ما معنى قول رسول الله صلى الله عليه و آله : ان فاطمة اءحصنت فرجها فحرم ذريتها على النار؟ فقال : المعتقون من النار هم ولد بطنها الحسن و الحسين و زينب و ام كلثوم ⁽¹¹²⁴⁾
378/5 - عيون الاخبار:⁽¹¹²⁵⁾ 
باسناد التميمى ، عن الرضا، عن آبائه عليهم السلام قال : قال النبى صلى الله عليه و آله : ان فاطمة اءحصنت فرجها فحرم الله ذريتها على النار
مصباح الانوار:  
عن اءبى عبدالله عليه السلام عن النبى صلى الله عليه و آله مثله ⁽¹¹²⁶⁾
379/6 - عيون الاخبار:⁽¹¹²⁷⁾ 
ماجيلويه و ابن المتوكل و الهمدانى ، عن على ، عن اءبيه ، عن ياسر قال : خرج زيد بن موسى اءخو اءبى الحسن عليه السلام بالمدينة و اءحرق و قتل و كان يسمى زيد النار، فبعث اليه الماءمون فاسر و حمل الى الماءمون فقال الماءمون : اذهبوا به الى اءبى الحسن ! قال ياسر: فلما ادخل اليه قال له اءبوالحسن : يا زيد اءغرك قول سفلة اءهل الكوفة : ان فاطمة اءحصنت فرجها فحرم الله ذريتها على النار، ذاك للحسن و الحسين خاصة ان كنت ترى اءنك تعصى الله و تدخل الجنة ، و موسى بن جعفر اءطاع الله و دخل الجنة فاءنت اذا اءكرم على الله عزوجل من موسى بن جعفر. والله ما ينال اءحد ما عندالله عزوجل الا بطاعته ، و زعمت اءنك تناله بمعصيته فبئس ما زعمت .
فقال له زيد: اءنا اءخوك و ابن اءبيك . فقال له اءبوالحسن عليه السلام : اءن اءخى ما اءطعت الله عزوجل .
ان نوحا عليه السلام قال : (رب ابنى من اءهلى و ان وعدك الحق و اءنت اءحكم الحاكمين )⁽¹¹²⁸⁾ فقال الله عزوجل : (يا نوح انه ليس من اءهلك انه عمل غيرصالح ) ⁽¹¹²⁹⁾، فاءخرجه الله عزوجل من اءن يكون من اءهله بمعصيته
ترجمه :
شيخ صدوق در عيون الاخبار روايت كرده :
زيد بن موسى بن جعفر عليه السلام در مدينه خروج كرد، گروهى را آتش زد و گروهى را به قتل رسانيد. بدين لحاظ او را زيدالنار ناميدند.
ماءمون فرستاد تا او را گرفتند و اسير نمودند و نزد ماءمون بردند، دستورى داد: وى را نزد امام رضا عليه السلام ببريد.
ياسر مى گويد: وقتى زيد به حضور حضرت رضا آمد امام به او فرمود:
اى زيد! قول مردمان پست كوفه كه مى گويند: فاطمه عفت خود را حفظ نمود و خداوند ذريه او را به آتش جهنم حرام كرد تو را مغرور كرد!
به خداوند سوگند كه اين مطالب جز براى حسن و حسين عليهماالسلام نخواهد بود. تو اين طور گمان مى كنى كه اگر خداوند را معصيت كنى داخل بهشت خواهى شد و موسى بن جعفر هم اطاعت پيشه كند و داخل بهشت شود، آنگاه تو نزد خداوند از آن بزرگوار عزيزتر باشى ؟ به خداوند سوگند كسى از ما نزد خداوند به مقامى نخواهد رسيد مگر به اطاعت نمودن پروردگار، ولى تو گمان مى كنى كه اگر عصيان هم برادر و پسر پدر تو مى باشم .
امام رضا فرمود: آرى ، تو مادامى برادر من خواهى بود كه خداوند را اطاعت نمايى .
حضرت نوح گفت : پروردگارا! پسر من هم از اهل من محسوب مى شود، وعده تو حق و تو بهترين حكم كنندگان خواهى بود.
خداوند حكيم فرمود: اى نوح ! او از اهل تو نيست . او معصيت كار است .
خداوند او را براى اينكه مرتكب معصيت شد از اهل نوح ندانست .